We hebben een sterke beweging van de verbeelding nodig waarbij niet alleen een paar deskundigen, maar alle belanghebbende partijen, inclusief gewone burgers betrokken moeten zijn…. Alleen degenen die op deze manier de toekomst van tevoren uitvinden, kunnen hopen deze effectief te beïnvloeden’ (Jungk, 1988)
Futures workshop is een effectieve participatieve onderzoeksmethode en -model dat inclusie, gelijkheid en empowerment van mensen en onderzoekers ondersteunt. Het werd in de jaren 1960 ontwikkeld door Robert Jungk en Norbert Mullert om de democratische dialoog binnen een gemeenschap te ondersteunen. De oorspronkelijke motivatie van Jungk & Mullert om deze methode te ontwikkelen kwam overeen met de doelstellingen van ENHANCE. Hun algemene doelstelling was het verrijken van de democratie en het bevorderen van de heropleving van de interesse in de gemeenschap om mensen te helpen ideeën en projecten te ontwikkelen voor een betere samenleving (Jungk & Muller, 1987). Jungk zorgde voor de voortzetting van toekomstige workshops door zijn voortdurende werk als een van de eerste futurologen.
Jungks benadering van het ondersteunen van burgerparticipatie bij het vormgeven van alternatieve toekomsten was onderverdeeld in vier fasen: voorbereiding, kritiek, fantasie en implementatie. Hij geloofde dat authentieke of democratische participatie het beste kon plaatsvinden als de facilitator de basis voorbereidde, zodat de groep hun probleem uitgebreid vanuit meerdere perspectieven kon onderzoeken en pas daarna kon beginnen met het mede construeren van een betere alternatieve toekomst. Het model van Jungk creëerde ook ruimte voor de groep om hun ideale toekomst te gebruiken en hun energie in te zetten om verandering teweeg te brengen binnen hun gemeenschap.
Robert Jungk vertelde over de motivatie achter zijn focus op de toekomst en de grondgedachte achter het ontwikkelen van de Futures Workshop – die vandaag de dag nog net zo relevant is als meer dan 50 jaar geleden.
Ik moet eerst uitleggen hoe ik geïnteresseerd ben geraakt in het oprichten van deze democratische instelling, de toekomstige werkplaats. Ik was een slachtoffer van Hitlers regime en verliet Duitsland in ’33. Ik voelde me machteloos over de holocaust, hoewel ik een van de eersten was die ervan wist. Ik voelde me machteloos over de holocaust, hoewel ik een van de eersten was die ervan wist. Toen ik tijdens de oorlog als vluchteling in Zwitserland woonde, probeerde ik buitenlandse correspondenten over te halen om erover te schrijven, maar ze geloofden me niet dat er duizenden mensen werden vermoord – ik wist toen nog niet dat het er miljoenen waren – ze dachten dat het een propagandaleugen was. Dit gaf me een gevoel van machteloosheid. Sindsdien ben ik op zoek gegaan naar manieren waarop mensen kunnen terugvechten en de loop der gebeurtenissen kunnen beïnvloeden. Het helpt mensen om creatieve ideeën en projecten te ontwikkelen voor een betere samenleving. Want je ergens tegen verzetten is maar een deel van het verhaal. Het is essentieel dat mensen weten waar ze voor vechten, niet alleen waar ze tegen vechten” (Jungk & Mullert, 1986, p5).